We zijn over anderhalf uur bij u...

Dat zei de chauffeur om 17.15 uur vanmiddag tegen me aan de telefoon. ummm wat nu ? We  zouden een dag van te voren gebeld worden zodat we het een en ander geregeld zouden kunnen hebben. Maar nu zou de keet er met anderhalf uur zijn! Een lichte paniek breekt uit. De stenen waar hij op moet komen te staan liggen nog voor in de tuin, de achterburen (een aannemers bedrijf ) van waar uit de keet over het hek zou moeten worden getild zijn om 17.00 naar huis gegaan. Mijn lief is nog aan het werk....aaahhh. Eerst maar het telefoonnummer zien te bemachtigen van de eigenaar van het bedrijf en dat lukt na wat telefoontjes in de buurt en wat gegoogle heb ik hem aan de telefoon. En hij heeft een afspraak op kantoor vanavond dus hij is er en we mogen zijn terrein gebruiken. Nu snel een lamp in de bomen hangen want achter in de tuin is het stik donker s'avonds. Nog even eten koken want het volk moet ook gevoed worden. Inmiddels is mijn lief thuis en na wat eten naar binnen geschrokt te hebben leggen we snel de tegels op de goede plek. En dan... komt er een 19 meter! lange vrachtwagen de straat in rijden.
Daar staat ie, ons keetje.helemaal achterop.

De chauffeur kan niet met de hele wagen het terrein  van onze achterburen op, dus wordt de keet van de aanhanger afgetild en aan de vrachtwagen naar achteren gesleept. En dan tilt hij hem zo over het hek de tuin in.

Wat een feest, dat hij er binnen een week zou zijn was een verrassing en dat hij ook nog op de goede plek zou staan helemaal te gek. Nu ik weer relax op de bank zit en de foto's bekijk kan ik er weer om lachen maar dat deed ik om 17.15 toch echt even niet.