Afgelopen woensdag belt mijn grote kleine meis vanaf het station Arnhem. Mam kom je me halen? ik heb net de bus gemist... oh nee, dat kan niet papa heeft de auto.
Tja dat was zo. Meestal gaat mijn man met de fiets naar zijn werk maar omdat de zelfde dochter die ochtend er te laat achter kwam dat ze met de bus moest in plaats van met de fiets, was mijn man in de auto gesprongen om eerst meis lief op school te zetten en dan zelf naar zijn werk te rijden.
Ik hoorde tranen in de reactie maar was wijs genoeg er niet op in te gaan.
Na 20 minuten belde ze weer, mam wil je me op de Utrechtse weg ophalen? Dat is de bus die verder van ons huis stopt en ze moet dan 20 minuten lopen door het bos en zo.
Dus ik pomp mijn band van mijn fietsie op en rijd richting Utrechtse weg.
Halverwege kom ik haar tegen ik keer de fiets en zij hijst zich achterop.
Dan zie ik dat ze haar hand raar houd en vraag wat er aan de hand is.
Ze heeft een bal op haar pink gehad en het doet haar erg veel pijn.
Ik merk het want ze is net als ik, als ze niet piept is het menens.
Thuis gekomen bekijk ik de vingers eens goed, dik en blauw vooral haar pink is gevoelig.
Ik pak hem in in een drukverband en laat haar lekker rustig zitten. Stilletjes en tam... De volgende dag toch maar naar de huisarts en via de röntgen naar de EHBO...
Samen met mijn oppas kindje van 7 maanden in de maxicosi en een brugklas schooltas
(voor de lezers die nog geen brugklasser gehad hebben die weegt ongeveer 12 kilo.)
sjouwen dus.
Het bleek dat ze de groeischijf in haar pink gebroken had.
Dat geneest redelijk snel en daarom ging er ook geen gips omheen maar een buddy tape.
Een bandje om twee vingers.
Maar goed het deed nog veel pijn en dus ging de tas weer mee naar huis en de kindjes ook.
Na twee dagen op paracetamol en drie dagen mitella gaat het nu weer prima.
Het doet nog wel pijn maar het is te doen...
Nu had ik allerlei plannen voor donderdag en de dagen erna.
Ik wilde het patroon van de slofjes uitschrijven en nog wat achter de machine zitten.
Maar helaas is het er niet van gekomen...
Morgen schrijf ik het patroon uit
Dus nu maar de dames bekend maken die de slofjes voor me mogen naaien:
Marieke en Minimoek ik zou het fijn vinden als jullie de sloffen voor me willen maken!
Voor de anderen, ik ben ook bezig met een slab met mouwen dus hou mijn blog in de gaten!
Marieke en Linda willen jullie in mijn winkel stof uitkiezen uit de serie die ik per meter verkoop.
Ik heb donkerblauwe, licht roze en gebroken witte boord stof.
Als voering heb ik licht blauwe en witte fleece.
Laten jullie weten wat je wil via de mail ?
Oei, en nu snel naar de basis school .... de andere ophalen,
Noortje wordt door opa en oma gehaald en morgen gaat ze weer met de bus :-)
doei doei !
O, jippie wat leuk Petra dat ik mag proef naaien. Mijn dochter komt toevallig zo bij ons eten dus dan mag zij een stofje uit kiezen voor de babyslofjes. Je hoort het zo snel mogelijk, echt leuk!!En hopelijk is je meisje haar hand weer helemaal beter wel een flinkerd, hoor want het zal best pijnlijk geweest zijn,groetjes Linda.
BeantwoordenVerwijderenOh wat sneu voor je dochter, hopelijk heeft ze niet al teveel pijn!
BeantwoordenVerwijderenEn ik ben benieuwd wat de dames gaan maken van die mooie stofjes, spannend!
Zo kan je zomaar iets hebben en lopen je plannen in het honderd maar gelukkig er komt morgen weer een dag. Gezondheid gaat voor. X
BeantwoordenVerwijderenO, wat herkenbaar van je dochter! Als er iets is hebben ze mams toch nog hard nodig (en wij moeders vinden dat stiekem toch wel fijn!!).
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtige stoffen heb je! Verkoop je ook gelamineerde stoffen van Petit Pan? Ik wil daar graag een tas van maken.
Groetjes Patricia
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Verwijderen